පොඩි දෝණි ලොකු වෙලා ....
මිදුලේ බිම ඔහේ ඉඳගෙන
පොල්කටු දෙකක් අරගෙන
වැලි පුරවලා එකකට
අනිකෙන් හෙමින් තලමින්
හැදු කෝම්පිට්ටු මුළු මිදුලේම තැන තැන....
ඒ පුංචි ඇස් වල ඔප වැටුණ තාරුකා සේයාව
ඒ දොතොල් අතරේ
මුමුණ මුමුණා හිනැහුණ
නුඹෙ හිතේ ඉපදිච්ච
නුඹම හිතේ ඇඳගත් කතාවක
ඉමිහිරි දසුනක් හැමදාම
මං දැක්ක බව නුඹ දන්නෙ නෑ....
කාමරේ ඇතුළේ හැංගිලා
හිමි හිමින් නුඹ දැනුත් මුමුණනා
එළියට එන එනා වාරෙට ඇස් දෙකත් දිළිසුනා
පුංචි කාලේ දැකපු ඔක්කෝම හීන
හැබෑවුණ තාලෙට හිනැහුනා
නුඹෙ මුළු හිතම ඇහිලත්
නෑහුනා වගේ මං පිටමං වුණා.....
-
වැලිගම වෙරළේ කෙළවරකින් සැඳෑ හිරුබැස යන නිමේෂයක මගේ හදවත තදින් බැඳතබා වැළඳ ගන්...
-
ඒ සියළු වර්ණයන් දැන් සදහටම කලු සුදුය..... ඈත අහඹු හවසක ඔබ දෙතොල් තෙරපූ නළලතට ඔබ්බෙහි මනසේ... -
නිරිත දිග මෝසමට ඇරියුමයි මේ ජනේලෙත් හඬවන්න..... !!! හිරු එළිය හොඳ වර්ණවත් කහපාටකින් දිලූනා. ඈත දියඹට ව... -
දුර බැහැරකැයි නොදැනෙයි සුපුරැදු වැස්ස වැගිරෙයි...... සැප පහසුවෙන් සපිරැණු හෝටලේ සුදුපාට කාමරය හිරකාර බව හිතට හ... -
ඉසිඹු ලමින් ඉසියුම් රේඛාවන් පවා සිඹ සිඹ බැලූවෙමි..... ඔබේ යුග දෑතෙහි.... නැත එහි පැතූ විලසින් මගේ ධෛවය ලියැවී......
No comments:
Post a Comment