සුවයක්

 

 හති වැටුණ ජීවිතේ

දෙවුරෙන් දරාගෙන

වැහිබරිත මෝසම් හැඳෑවක

හමුවෙමුද ආයෙ හදිසියෙම...

මේ වේදනාවන් අනේක

බෙදාහදාගෙන 

මොහොතකට සුව වෙන්න...

අගිසි නෙතු කෙවෙනි තුළ

බොඳව ගිය බිඳු කඳුළු

හුයෙන් ඇඟිළිති පිහිද පිහිදා...

නොහඬා හඬා වෙන්වෙන්න...

අඳුරු ඒ සීත හැඳෑවෙම

යළිත් අප හද ගැහෙන රාවය

"කමටහන" සේ මතකයේ තබාගෙන..

දුරක් ඇවිදන් යන්න

තුරුළු වී ඉමුද එක මොහොතකට...

නදීශා දිල්රුක්ෂි ගමගේ

කලු - සුදු

ඒ සියළු වර්ණයන්

දැන් සදහටම කලු සුදුය.....

ඈත අහඹු හවසක

ඔබ දෙතොල් තෙරපූ

නළලතට ඔබ්බෙහි මනසේ, මා සුරැකි

ඔබේ මිහිරි හමුවේ

රුසිරි විඳි මතකයද.....

දිස් දෙනා මානේ

වළකුළු ලැගුම්ගත් සීත කඳු මුදුනක....

හදිසියේ වැලඳගත්

රැයක හද ගැස්සුන

අරුමැසි මතකයේ ගැස්මද....

මා පවා නොම දැන

දිය කඩනයේ ඉවුරෙහි දී මසිත සොරකම් කළ....

එකිනෙකා තුරැළු වී

සිහින මත ඇවිද ගිය

අමෘතමය දින වල මිහිරේ ද....

මුහුදු සුළඟේ දැවටුණ

හද ගැබ පලාගෙන ආ ආදරේ මත්බර මිමිණුම...

සරාගී ස්වරයකින් ඔබ සමඟ මිමිණූ  

පෙර නොගැයු ගීත වල

නෙත් තෙමූ ස්වරය ද....

ඈ සියළු වර්ණයන්

දැන් කලු සුදුම පමණි

නික්ම යමි.......

නදීශා දිල්රුක්ෂි ගමගේ

නොලියැවුන දෛවය

ඉසිඹු ලමින්

ඉසියුම් රේඛාවන් පවා

සිඹ සිඹ බැලූවෙමි.....

ඔබේ යුග දෑතෙහි....

නැත එහි 

පැතූ විලසින්

මගේ 

ධෛවය ලියැවී.....

නදී

රසවත් මතකයක් - හද පෙළන මොහොතක්....

එයා තාමත්

පාන්දර කොච්චියේ

තනි කකුලෙන් හිටගෙන

කොළඹ එනවැති....

එකපොකුරට මිනිස්සු තෙරපෙද්දි

මූණ තරහෙන් පිපිරෙනව ඇති...

මිනිස්සුන්ගෙ ගඳ සුවඳ දැනෙද්දි

ලස්සන සාරිපොටෙන්

නහය වහගන්නව ඇති.....

එහෙම යන එන අතරෙ

ඉ‍ඳහිට වෙලාවක

මාවත් මතක් වෙනවැති...

මගේ ජීවිතේ අමාරුම කාලෙදි

ඇය මාව සනසවපු හිතවතී....

කිසිම හේතුවක් නැතිව

මා එක්ක ඇවිදපු මතකයන්

තාම ඒ මතකයෙත්

නොමැකී තියෙනවැති....

කාටවත් නොදී හොරෙන්

රස කෑම කාපු හැටි සිහිවෙලා

පොඩි හිනාවක් මූණට එනවැති...

ඊලඟ නැවතුමෙදි

අනික් කකුලට බරවෙලා

අඳුනන අයට හිනාවෙලා

කතා කරනවැති.....

නදී

මිහිදන් සෙනේහය....

ඔබෙ හදේ

මා මිහිදන් කල පුංචි ඉඩ

තාම පණගැහෙනවා දැනෙනවද?

මට තාම දැනෙනවා

නුඹ මගේ හදවතේ

නිධන් කළ තැන

උණුසුම.... මිහිරි උණුසුම......

නදී