ට්‍රාන්සර්

ට්‍රාන්සර් එකට පසු.............

පරිගණකයේ අකුරු මුතුකැට

පරදා නැගෙන නුඹේ සුදු මුවේ සිනා කැට...

මතකයෙන් මැවෙන විට

රූරා වැටේ කදුළු කැට අත්ලට......

"නැන්දා එන්නෙ කවදටද "
අහනකොට....අහනකොට....අහනකොට.....
"කැලැන්ඩරයේ රතුපාට දවසටයැ "
කියු නමුත් මට යා හැකිද එදිනට.....
"අනේ...නැන්දා එන්නකො ලබන සිකුරාදාට "

කියනකොට නුඹ...
ඇඬෙන්නේ මට...

මගෙ හිත රිදෙන තැලෙන විට...
සංහිද නුඹය මට....

පුත ගීස, නුඹ හෙට දිනන ලෝකයට
මුතු වරුසා සලන්නට
ඉතිරි කර ගන්නට....
නොහැක මට මේ කදුළු කැට....

දෙවෙනි ආදරේ

අසංවර සුළගකින් 
හාදුගත් රාත්‍රියක
හදවතේ නිධන්ගත
සෙනෙහසට රිදුනාද   

අවාරේ රොනට වැඩි
දගකාර බඹර තුඩ
රිදුම් දී හදමතට
දුර ඈත ඇදුනාද

උදැහැනක සුවද ගැළු
සේපාලිකා මලක
කදුළු මළගම මතින්
දෙපා පොඩි ඇදුනාද

පළුදු වුණ වසන්තෙක
ආදරේ පීදිලා
තුරු මුදුන් මතින් විත්
මතක මකරන්ද පොද සැළුවාද

ප්‍රභාමත් දෙනෙතකින්
නිදැල්ලේ ගලා ආ
තාරුකා නෙතුකැල්ම
අදුරු ලෙන් ගුහාවක සැගවීද

නොඉදුලේ රටා ඇදි
මේ කදුළු දෙකොපුලේ
ඉවුරු බිද දා ගැලූ
ආදරේ වේදනා හින්දාද

පාඩම

ගිනිගත් හිරුගෙ කිරණත්
සුපහන් සදුගෙ සිහිලත්
නොමැතිව දිවි ගෙවුමට 
දනිමි මම 
සොදුරිය...

එනයින්
ඔබ මට ශිල්ප කළ යුත්තේ
ඔබේ සිනාවේ
මන්දස්මිතිය නොමැතිව
දිවි ගෙවනා අරුමයයි..............